Op verzoek van Yvan: de fossa!

Dinsdag, 15 november 2016

Kirindy, Eco Lodge B&B

Het Midden-Westen

Op verzoek van Yvan: de fossa!!!

Ik dacht vannacht, dat het nooit zou stoppen met regenen. Hard klettert de regen op de golfplaten daken van de huisjes. Flitsen en onweer lossen elkaar af. Het was erg benauwd gisteravond, en het kon niet uitblijven dat er een buitje zou vallen. Als vanmorgen de wekker om zes uur afgaat, openen we de luiken voor de ramen. Alles is nog vochtig, maar de zon staat al hoog aan de hemel. Vandaag rijden we terug in de richting van Morondava, naar Kirindy NP. Weer zullen we twee rivieren oversteken per bush ferry, en gaat de route over de onverharde rode paden. Het Kirindy NP bestaat uit droog woud en werd lange tijd beheerd door Zwitsers. Men probeert er ecologische principes te onderwijzen en toe te passen, en boomsoorten die dreigen te verdwijnen, te beschermen. In het 125000 hectare grote woud zijn de omstandigheden gunstig voor het observeren van zes soorten nachtmaki’s. Slechts twee soorten dagmaki’s hebben daar hun habitat. Er staat veel verkeer te wachten bij de ferry. Daar maken de kinderen graag gebruik van en willen nog graag gefotografeerd worden door de vazaha. De meeste kinderen gaan hier niet naar school. De school is te klein en voor de meeste is onderwijs niet betaalbaar. Schoolspullen worden kostbaar door de hoge transportkosten. Nadat we de Manambolo rivier zijn overgestoken ligt er nog een lange onverharde weg voor ons tot aan Tsiribihina. Het is heet in het westen. Ondanks dat de ramen van de auto open staan, lopen de druppels zweet langs ons lijf. We zijn helemaal rood geworden van het opwaaiende stof. Onderweg geven we ballonnen en snoepjes aan de kinderen. De gehaakte mutsjes die ik van mijn zusje heb meegekregen, delen we uit aan de moeders met een baby. Een beetje schuchter nemen ze de mutsjes in ontvangst, ze zijn de vazaha niet gewend. In de stad laten we ons de lunch goed smaken, en na een koel pilsje zetten we ons pad voort. Aan de oever ligt de ferry al klaar voor de overtocht naar de volgende stad Tsimafana. De kinderen spelen in de rivier en de mannen zwemmen om de ferry heen. Hun mooie ronde billen komen boven het water uit. Ik vind het te gênant om een foto te maken van het mooie stukje natuur, en richt mijn aandacht op de manoeuvreerkunsten van de bootsman. Na een heerlijke tocht over de rivier met een privé-bac, leggen we na een 40-tal minuten aan bij de aanlegsteiger. Nu is het zaak dat Leon de jeep in een keer de steile helling oprijdt. Dit lukt hem natuurlijk bijzonder goed, en zetten we onze reis verder voort naar Kirindy Forest. Onderweg zien we verschillende vuurtje woekeren, en rijden we langs de kale, dorre savanne. Ondanks dat er veel ontbossing is, zijn er nog voldoende bossen, waar de fauna en flora zijn gang kan gaan. Nog net voor half vier komen we aan bij onze eco lodge. Vandaag een eenvoudige accommodatie midden in het bos, maar het oogt erg gezellig. We zijn goed en wel uitgestapt als we geroepen worden; de fossa is in de buurt! Snel nemen we onze camera en volgen we de weg naar de fossa. Hij is hongerig, en hij weet dat er een maaltje in de buurt is. De maki’s roepen hun familie bij elkaar, er dreigt gevaar, de fossa is in de buurt! Hij zou wel graag een maki lusten, hij zou er zelfs voor in een boom springen. Met zijn lange staart houdt hij zijn evenwicht en klautert dan van tak tot tak. Er is één boom waar de fossa niet inkruipt, op de stam zitten witte stekels waar hij zijn poten niet aan wil bezeren. De maki’s geven daar niks om, hun pootjes zijn bestand tegen de stekels. Maar de maki’s hoeven vandaag geen vrees te hebben, er zijn kippetjes op de grond, dat kost de fossa minder energie.Verderop zit de kameleon die er eens rustig voor gaat zitten om gefotografeerd te worden. De mangoesten maken zich uit de voeten voor de fossa’s, er zijn er inmiddels drie in de buurt. De pluizige eekhoorn maakt dat hij wegkomt. Ook hij wil niet ten prooi vallen aan de fossa. De fossa  is het grootste roofdier van Madagaskar, en hij klimt in de bomen om te jagen op de maki’s. Zijn lange staart houdt hem daarbij in evenwicht. De chefkok bereidt ons avondmaal voor. De ketels pruttelen op het hout gestookte vuur. Vanavond staat er een nocturnal walk op het programma en gaan we op zoek naar de dwergmaki’s. De dwergmaki’s zijn de kleinste leden van de uitgebreide familie der maki’s. Deze diertjes zijn vooral ’s nachts actief. Ze wonen in de wouden en zijn solitair. Overdag verbergen ze zich in boomholten en nesten. We trekken onze lange broeken en wandelschoenen aan en nemen onze zaklamp mee. We maken een wandeling door het ecologisch gedeelte van het bos, waar veel onderzoek wordt gedaan naar de leefomstandigheden van flora en fauna. De schemer valt al gauw in,en de dagdieren zoeken een schuilplaats voor de nacht. De gekko camoufleert zich met de kleuren van de takken, maar onze gids heeft hem al snel gezien. De muismaki laat stiekem zijn kopje zien voordat hij snel weer verder springt. Het kleine beestje heeft een lengte van 12 cm. zonder de staart, en valt nauwelijks op in het bos.  De vorkstreepmaki is te nieuwsgierig, en wil graag zien wie er zo laat nog op bezoek is in het bos. Zijn grote oren komen boven de takken uit. De katmaki blijft rustig zitten, hij is aan een soort winterslaap bezig. In het regenseizoen heeft hij zijn buik vol gegeten, en teert hij nu op het vet tijdens de droge periode. Om half negen zijn we weer terug bij onze lodge. Tijdens de wandeling hebben we toch weer wat vocht verloren, een koud biertje smaakt daarom verrukkelijk. Tijdens het eten stellen we vast, dat we veel geluk hebben gehad vandaag. De fossa, de kameleon, drie van de zes soorten nachtmaki’s gespot, de gekko die zich voor ons wilde versoppen, mangoesten en heel wat vogels. De fossa komt zelfs nog even poolshoogte nemen in het restaurant of alles naar wens is. Onze dag kan niet meer stuk!Het is tien uur, bedtijd….

Rees en Ruud