Kwart voor half tien.

Zondag, 30 april 2017

Kontiki Meno Cottages Gili Meno

Om half acht vertrekken we richting het noordwesten, naar de plaats Bangsal. Van hier vertrekt de boot naar het eiland Gili Meno, een van de beste snorkel- en duiklocaties van heel Lombok. Als alles volgens plan verloopt, zijn we rond het middaguur bij ons hotel. De stad Mataram in het westen, is de belangrijkste stad van het eiland. Dit is het centrum van het politieke en culturele leven van Lombok. Hier bevinden zich de kantoren van het provinciebestuur, het hoofdpostkantoor en de universiteit.

De gebouwen en de vijvers van Pura Narmada zijn in 1805 aangelegd als een replica van Gunung Rinjani en het kratermeer Segara Anak.  Toen de bejaarde raja Anak Gede Karangasem de lange jaarlijkse pelgrimstocht naar het meer niet langer kon maken, liet hij Pura Narmada bouwen. Nog steeds maken gelovigen elk jaar een pelgrimstocht naar Segara Anak om offers te brengen. Het complex dat vroeger bestemd was voor de bedevaartgangers is nu  ingericht als attractiepark voor de lokale bevolking. Het complex heeft in mijn ogen al zijn charmes verloren, maar de geschiedenis houdt het verhaal levendig. Voordat je buiten de poorten van het complex bent loop je door een straatje vol met souvenirtjes en prullaria. Verkopers doen hun best om hun goederen aan de toeristen te verkopen, maar zonder ook maar enig omkijken naar de kraampjes lopen we terug naar de bus. We rijden door naar Lingsar, de heilige plaats van twee godsdiensten: Welu Telu, een mengsel van adat en elementen uit de islam, en het Balinese hindoeïsme. Elke religie heeft een eigen uit 1714 daterende tempel. Dit is de moedertempel van Lombok, niet alleen voor de hindoes, maar ook voor de Welu Telu. De leden van deze sekte bidden in plaats van vijf, keer drie keer per dag. Ook komen de plaatselijke Chinezen, christenen, boeddhisten en de traditionele moslims, de Wetu Lima hier bidden voor rijkdom, regen, vruchtbaarheid, gezondheid en succes in het algemeen. De geur van wierook en bloemen komt je tegemoet als je het complex betreedt. Er heerst een ontspannen en gemoedelijke sfeer tijdens de ceremonies en met respect voor hun godsdienst worden de offers klaargemaakt en gerangschikt op de daarvoor bestemde altaars.

Senggigi is de belangrijkste trekpleister van het eiland met prachtige stranden en een schilderachtig uitzicht op de drie eilanden Gili Air, Gili Meno en Gili Trawangan. Op een uitzichtpunt parkeert de chauffeur de bus en stappen we uit om foto’s te maken van het fraaie uitzicht.

 In de haven van Bangsal liggen twee prauwen klaar om ons te transporteren naar het eiland Gili Meno, een van de drie prachtige koraaleilandjes met mooie koraalriffen, witte zandstranden en wuivende palmbomen. Binnen een half uurtje zien we het witte zandstrand van Gili Meno, maar de prauwen kunnen niet aan het strand aanleggen. We trekken onze schoenen uit en rollen de broekspijpen omhoog. Het lauwwarme zeewater maakt golven en ondanks de opgerolde broekspijpen worden we een beetje nat. De felle zon doet ons weer gauw opdrogen.Als onze koffers op de kamer zijn, gaan we nog even pootje baden in de zee, en lopen langs de kust waar veel barretjes en restaurantjes zich begeven. We hebben de tijd aan onszelf, geen afspraken om op tijd bij een restaurant te zijn. Vandaag hebben we vrijaf. Bij een leuk tentje drinken we onze eerste cocktail sinds weken, en meerdere mensen van onze groep sluiten zich aan en volgen ons voorbeeld. Met een aantal mensen van onze groep spreken we af om gezamenlijk naar een restaurant te gaan dat Silvester ons geadviseerd heeft. Zelf gaat Silvester ook mee, maar hij is verbaasd, als er een andere uitbater het restaurant overgenomen heeft. Volgens Silvester zijn de prijzen gestegen en verontschuldigt hij zich dat hij dit niet van tevoren wist. Ons maakt het niet uit, want volgens onze maatstaven zijn de maaltijden uiterst vriendelijk geprijsd. Het eten smaakt verrukkelijk en een wijntje erbij maakt het feestmaal compleet. De zeelucht vergt best wel energie, en we zijn allemaal een beetje moe. De gordijnen gaan dicht, het licht gaat uit, lekker slapen.

Rees en Ruud

Maandag, 1 mei 2017

Het is zes uur, aan de horizon ontwaakt de zon. Het is windstil en rustig slaan de golven tegen het witte strand. Vanaf het terras van onze kamer kijk ik uit over de zee, en verheug ik me alvast op de snorkeltocht van vandaag. Na het ontbijt pakken we onze snorkelspullen en wachten we op het strand op de vlerkprauw, die voorzien is van een glazen bodem. Al snel zien we het gekleurde koraal en de tropische vissen door de glazen bodem. De boot ligt stil bij een rif waar een wrak diep op de bodem ligt. Vanaf de boot springen we in het azuurblauwe water en zien duikers tien meter onder ons zwemmen bij het wrak op de bodem. Tropische vissen in alle kleuren van de regenboog zwemmen langs ons door, en schieten weg in het felgroene koraal. Bij een ander rif kleurt het koraal lichtblauw, en smult de zeekomkommer van een lekker visje. Wat een mooie onderwaterwereld, het water zo helder en de riffen bedekt met de mooiste kleuren koraal. We genieten van deze mooie dag en zeker, als er ook nog een aantal zeeschildpadden voorbij zwemmen. Ik vergeet bijna dat ik een snorkel in mijn mond heb, en door mijn enthousiasme verslik ik me bijna in het zeewater. We leggen aan bij het eiland Gili Air, het eilandje dat het dichtst bij het vasteland van Lombok ligt. We genieten van een gezonde lunch in een restaurant vlak aan de zee. Onze onderwatercamera heeft er de brui aan gegeven, en helaas kunnen we van de laatste snorkelduik geen foto’s meer maken. Dat is zeker jammer, omdat de zeeschildpadden zich wederom laten zien. Ze zwemmen vlak naast ons, en verdwijnen dan in de diepe zee. Het spettert op onze rug, het regent, maar het let ons niet om nog even verder te snorkelen. Totdat de stroming te hevig wordt, en we aan boord gaan voor de vaart terug naar ons hotel. Eerst spoelen we het zoute water van ons af, voordat we ons bij de groep voegen. Silvester geeft een briefing over de volgende (en tevens laatste) etappe van onze reis. Morgen vertrekken we met de speedboot naar Bali, en verzamelen we om kwart voor half tien bij het strand. Wat voor Silvester een logisch gezegde is, klinkt ons als wartaal in de oren. Als we hem hebben uitgelegd dat dit geen normaal Nederlands is, begrijpt hij het beter. De groep heeft zich een beetje opgesplitst in tweeën, de iets serieuzere en de feestvierders. De groep van feestvierders bestaat uit 8 personen, die gezamenlijk een leuk restaurantje uitzoeken aan het strand. Af en toe valt er nog een buitje, maar we zitten droog. Voor het eerst valt de stroom uit op het eiland, en zitten we compleet in het duister. Het personeel verontschuldigt zich, maar we worden er niet humeurig van. Na een kwartiertje gaat de stroom weer aan, en kunnen we het eten bestellen. Onze buiken rond en de dorst gelest lopen we terug naar het hotel. We zitten nog even aan het strand en drinken nog een biertje voor de dorst die komen gaat. Een ding weten we zeker, morgenvroeg moeten we gepakt en al om kwart voor half tien op het strand staan.

Rees en Ruud