Transit

Woensdag, 2 januari 2019 
Nkwazi Lodge Rundu ( Noord-Namibië ) 
Iedereen is weer fit en uitgeslapen, klaar voor onze trip naar Rundu, een dorp in het uiterste noorden van Kavangoland. Het dorp ligt aan de zuidoever van de Okavango rivier, aan de overkant ligt Angola. In Kavangoland ligt het aantal malariagevallen 10 keer hoger dan het gemiddelde van heel Namibië. We hebben er al rekening mee gehouden en hebben de muggenmelk bij de hand. Voordat we het park verlaten wordt bij de uitgang de truck gecontroleerd op aanwezigheid van vers vlees. In het park heerst mond en klauwzeer en om te voorkomen dat de ziekte buiten het park komt is het niet geoorloofd vers vlees buiten de poorten mee te nemen omdat we een gebied binnenrijden met veehouderijen. Twee vriendelijke agenten maken een sociaal praatje met ons en dan mogen we verder. In Nomtsoub tankt Casper zijn truck vol, met 300 liter voorraad kunnen we weer een eind onderweg.  In het winkelcentrum van Tsumeb halen we de nodige boodschappen voor lunch en avondeten voor vandaag. Morgen gaan we de grens van Botswana over en er mogen geen levensmiddelen mee de grens over. Als we de boodschappen in de vriezer willen leggen, zien we dat een aantal flessen kapot gevroren zijn. We ruimen de rommel op en herschikken de boodschappen. Na tweeënhalf uur gereden te hebben, zet Casper de truck stil bij het plaatsje Murrurani waar we gezamenlijk de lunch bereiden. Onder een boom eten we een broodje gezond en zien we de wevertjes druk bezig met hun nestjes. Haastig heen en weer vliegen de mannetjes met vers materiaal om hun huisje smaakvol in te richten voor hun vrouwtje. Als ze het er niet mee eens is, maakt ze het nest kapot en kan het mannetje opnieuw beginnen totdat het naar haar zin is. Stapvoets rijden we door de controlepost en als we aangegeven hebben dat we geen vers vlees vervoeren rijden we in een ruk door naar ons verblijf voor komende nacht. Aan weerskanten van de weg zien we kleine veehouderijen. De mannen vergaderen onder een dikke boom in de schaduw, terwijl de vrouw des huizes het land bewerkt. Vandaag een transit dag, we rijden van de ene plaats naar de andere om grote afstanden te overbruggen.  De laatste 10 km. naar de lodge gaan over hobbelige landwegen. Onze huisjes liggen op een prachtige plek aan de oever van de Okavango rivier. De 1600 km. lange rivier ontspringt in het gebergte van Angola en voert jaarlijks ongeveer 11 km³ water aan. Via de Caprivistrip in Namibië bereikt de rivier Botswana, waar hij uiteindelijk letterlijk in de Kalahariwoestijn verdwijnt. De rivier zit vol vis en er leven nijlpaarden, krokodillen, hagedissen, watervaranen, slangen, schildpadden en talrijke insecten. Het is het gebied waar de malariamug zijn kop op steekt, dus we zijn gewaarschuwd! Een welkomstdrankje staat klaar, verse koffie en een heerlijk stukje taart. Op een bank bij de oever drinken we de koffie, en zien we aan de overkant de Angolese vrouwen de was doen in de rivier. En dat terwijl er zich krokodillen begeven in het water. Kinderen spetteren in het water en zien geen gevaar, ze weten precies waar de roofdieren zich ophouden in het water. Het diner wordt geserveerd rond de open haard in het restaurant. Gezonde voeding staat op het menu, verse groente, aardappeltjes en heerlijk vlees. Het is donker, aan de overkant van de rivier brandt in de verte nog ergens een lichtje. We lopen naar ons huisje en als we aankomen springen twee bewakers snel op van het bankje voor ons huisje. Van ons mogen ze gerust blijven zitten,  voor hun is het een lange nacht. Maar ze lopen verder, en misschien vannacht, als wij in diepe slaap zijn, zullen ze nog wel terug komen. 
Rees en Ruud