Oranjerivier

Zondag, 23 december 2018

Norotshama River Resort Oranjerivier

Ik lig heerlijk te slapen, en ik vraag me af waar het muziekje vandaan komt. Slaapdronken realiseer ik me dat dit het geluid van de wekker is en het tijd is om op te staan. Het is half zes, na het ochtendritueel verdwijnt de toilettas weer in de koffer en staat deze klaar voor vertrek. Na een licht ontbijt stappen we in de truck en begint onze acht uur durende rit richting de grens met Namibië, naar de Oranjerivier. De Oranjerivier is de grootste rivier van Zuid Afrika en ontvangt bijna een kwart van al het water van alle rivieren in Zuid Afrika. De 2000 km. lange Oranjerivier baant als een enorme slang haar weg naar de Atlantische Oceaan. Na anderhalf uur gereden te hebben, stoppen we in het plaatsje Klaver om onze benen te strekken. Nadat iedereen nog even wat kleine boodschapjes heeft gedaan vervolgen we onze weg. De route leidt ons door Namaqualand, een semiwoestijn die er in de zomer geblakerd bij ligt. Als in de lente de eerste regens zijn gevallen dan verandert de kale vlakte van de ene op de andere dag in een weelderig tapijt met lentebloemen. Het is nu zomer en de heuvels en berghellingen zijn bedekt met lage struiken. Deze vegetatie wordt dan ook fijnbos genoemd. Door de bewolking ziet het er troosteloos uit en door het uitblijven van de zon kleuren de groene struiken flets. Er is weinig verkeer op de nationale route, het is een “stil pad deez’ tijd van ’t jaar” , vertelt Jacques. Zo af en toe zie je een dorpje of een nederzetting opdoemen in de valleien. Langzaam verandert het landschap en verschijnen er granieten rotsblokken op de vlaktes. Het wolkendek is inmiddels opengebroken en kleuren de granieten blokken en de groene struiken op. Ieder anderhalf uur stoppen we voor een korte pauze en in Namakwa stoppen we voor een “Rookbreking” voor de rokers onder ons. Onze volgende stop is in Springbok, een middelgrote stad waar Jacques de boodschappen doet voor de lunch. Ondertussen pinnen we wat Rands die we denken nodig te hebben in Namibië. In het winkelcentrum staat een mooi opgetuigde kerstboom en klinken zachtjes kerstliederen uit de geluidsboxen. Een paar kilometer voorbij Springbok zet Casper de truck stop bij een picknickplek. De luiken van de vrachtauto gaan open en het keukengerei inclusief tafel en stoelen komen tevoorschijn. We hebben zelfs een vrieskist aan boord waar de verse ingrediënten goed bewaard blijven. Gezamenlijk maken we een heerlijke kipsalade klaar die, tot het laatste blaadje sla wordt opgegeten. De omgeving gaat langzaam over van dorre heuvels naar massief gebergte. Het begint al aardig op de Fish River Canyon te lijken waar we morgen naartoe gaan. We rijden verder tot aan de grens van Zuid Afrika in Vioolsdrift. Onze paspoorten worden gecontroleerd door een vriendelijke mevrouw, die de paspoorten doorloodst naar de politie die controleert of je geregistreerd staat bij Interpol. Bij een volgend perron stopt de truck en gebiedt ( ook alweer) een vriendelijke mevrouw ons uit te stappen. In principe zou ze alle bagage moeten doorzoeken, maar omdat we met 13 personen zijn slaat ze deze ronde over en volstaat een korte controle van de cabine. Een mannelijke collega wil haar assisteren maar deze wimpelt ze af en kunnen wij vrij vlug verder. We rijden een stuk door Niemandsdal tot Noordoewer border Post aan de Namibische grens. Immigratiepapieren moeten worden ingevuld om een visum te krijgen. We rijden verder door het woestijngebied en zien vanuit het raam de Oranjerivier meanderen. Aan de oevers zien we een mooie groene oase met feloranje bloemen. Verderop stoppen we en stappen we uit om de “silence of the desert” te proeven. Het is er muisstil, alleen een briesje wind is hoorbaar en heel af en toe het geluid van de motor van een vrachtwagen als die passeert. Verderop kleuren de valleien groen van plantages en doemt er een dorp op. Aan de overkant van de weg is een groot waterbassin dat nodig is voor de irrigatie van de valleien. Na een  lange rit komen we aan bij onze slaapplek voor vanavond. We overnachten in sfeervolle huisjes nabij de Oranjerivier. Ondertussen dat wij de koffers naar de huisjes brengen en een biertje drinken op het terras langs de rivier, bereidt Jacques samen met Casper de braai voor vanavond. Het smaakt verrukkelijk en we genieten met z’n allen nog even na op het terras. We moeten ons pad nog terug vinden naar onze huisjes. Lekker slapen, morgen weer vroeg op.

Rees en Ruud