Catwalk!

Donderdag, 9 november 2017

Pelwehera Village Dambulla

Wilpattu National Park is het grootste nationale park van het land. In het verleden was dit een van de populairste parken, met name dankzij de populatie van luipaarden en olifanten. Helaas heeft het park tijdens de burgeroorlog tussen de Tamils en de Singalezen grote schade opgelopen. Veel dieren zijn gedood of naar elders verdreven. Momenteel is het park weer geopend voor bezoekers en begint het geleidelijk iets van zijn oude glorie terug te krijgen. Half vijf ’s morgens worden we gewekt, zodat we net voordat het licht begint te worden in het park zijn. De ontbijtpakketjes staan al netjes klaar bij de receptie en worden ons overhandigd als we de bus instappen. Het is een klein uurtje rijden naar de ingang van het park, en als we aankomen, verdelen we ons over de jeeps die ons door het park gaan rijden. Samen met een ranger gaan we op zoek naar wilde dieren in het fabelachtige landschap. De uitgestrekte bossen en savannes zijn het leefgebied van veel groot wild, waaronder luipaarden en de zeer zeldzame lippenbeer. Bijzondere vogelsoorten en vele soorten vlinders vergezellen het groot wild. Vlinders vliegen vrolijk voor de jeep vooruit en heten de nieuwe dag welkom. Diep in de bomen verscholen zingen de vogels hun hoogste lied, maar laten hun prachtige verentooi niet zien. De damherten staan in grote getale te smullen van het malse groene gras. Hoe kan het ook anders, de regenperiode maakt dat het gras groener is dan ooit. De familie pauw schrikt niet op van het rumoer van de motor van de jeep en pikken rustig verder tussen de bomen naar voedsel. De arend heeft hoog in de top van de boom overzicht over het park, en misschien zien zijn goede ogen nog een malse prooi. Tijdens een korte pauze krijgen we een tip van een andere groep, zij hebben het luipaard gezien. Snel stappen we weer in onze jeeps en rijden snel naar de plek waar het luipaard gespot is. Geduldig wachten we totdat we een glimp van het beest opvangen. Als we nog even geduld hebben en stil zijn, hebben we kans dat we de wilde kat in zijn geheel te zien krijgen. En jawel hoor, we worden beloond met een prachtige catwalk, die onze verwachtingen teboven gaat! Tevreden keren we terug naar de ingang van het park en rijden we terug naar ons hotel.Na onze safari gebruiken we de lunch in het hotel. Daarna pakken we onze koffers en zijn we klaar voor vertrek naar Dambulla, onze volgende bestemming. Maar voordat we daadwerkelijk vertrekken, gaan we eerst nog naar de eerste hoofdstad van Sri Lanka, Anuradhapura, het bezoek dat gisteren op het programma stond, maar door de hevige regen gecanceld werd.

De culturele driehoek, waar enkele van de mooiste oude monumenten van het land zijn te vinden, beslaat het gebied tussen de vroegere hoofdsteden Anuradhapura, Polonnaruwa en Kandy. Anuradhapura was meer dan duizend jaar de hoofdstad van  het eiland. Vele koningen hebben er hun sporen nagelaten in de vorm van magnifieke bouwwerken. Na de jeepsafari en de lunch rijden we naar de oudste hoofdstad van Sri Lanka. Het is wel bewolkt, maar het zonnetje breekt af en toe door de wolken heen, een comfortabele temperatuur om een wandeling door het complex te maken. De heilige bo-boom, de Sri Maha Bodhi, is een van de vroegst gedocumenteerde bomen ter wereld. Hij wordt al 23 eeuwen met grote toewijding verzorgd, ook gedurende de eeuwen waarin de rest van de stad geleidelijk tot ruines verviel. Zaailingen van deze boom zijn bij alle tempels op het eiland geplant. Onder een bo-boom zat Prins Siddharta te mediteren, waar hij de verlichting (bodhi) bereikte, de prins was Boeddha( volledig ontwaakte) geworden. Vanaf die tijd trok hij van dorp tot dorp om zijn leer te prediken en al spoedig werd de monnikenorde opgericht. Boeddha stierf op 93 jarige leeftijd aan voedselvergiftiging. Deze bo-boom is de derde generatie die afstamt van de boom waar Boeddha verlichting bereikte. De boom wordt ondersteund door een metalen raamwerk en wordt beschermd door een gouden hek, waar de pelgrims kleurige gebedsvlaggetjes geknoopt hebben. Rondom de boom staan beelden van Boeddha in verschillende houdingen.  De beelden worden afgeschermd in glazen kasten, waar de pelgrims waterlelies en lotussen offeren. De bloem staat symbool voor het leven. Iedere dag vindt er een ceremonie plaats op een zelfde tijdstip die druk bezocht worden door de pelgrims. Ik loop nog even door de tuinen van het complex als ik word aangesproken door de tuinman. Hij wil me de aapjes laten zien die in de tuin rondlopen. Als ik interesse heb, kan ik met hem meelopen. Een groepsgenoot heeft ook interesse en samen lopen we met de tuinman mee. En inderdaad zitten er aapjes in de tuin, en springen ze van tak tot tak tussen de bomen. Hij vertelt dat hij verantwoordelijk is voor de tuin, dat hij al heel wat jaartjes op het complex werkt, hij vader is van drie kinderen, en of we hem een fooitje willen geven. Omdat de man zo aardig is willen we hem best een fooitje geven, alleen, ik heb geen geld bij me, maar mijn groepsgenoot wil me wel wat lenen. Allebei hebben we geen weet van de koers en denken we, als we ieder 1500 Ruhpia’s geven de man een leuk fooitje heeft. Dat blijkt al snel als ik Ruud vraag om mijn groepsgenoot terug te betalen. Eén euro staat gelijk aan 170 Ruhpia’s, en als je dan bedenkt dat het gemiddelde inkomen 100 euro per maand is, heeft de man een goede dag gehad.

De stoepa is het symbool van het vroegere boeddhisme in Sri Lanka. Stoepa’s bevatten relikwieën van Boeddha of andere belangrijke heilige personen. De betekenis van de eenvoudige sierlijke vorm, die bekroond wordt door een koepel, is onduidelijk. De Ruwanweliseya was destijds, op twee Egyptische piramides na, een van de grootste bouwwerken ter wereld. De koepel symboliseert de hemel, maar wordt ook gezien als het hoofd van Boeddha, en de kegelvormige spits is een opeenstapeling van parasols. Deze symboliseren niet alleen het koningschap, maar ook de vlam die uit het hoofd van Boeddha oprees,ten teken dat hij verlichting had bereikt. Als je om de stoepa heenloopt zie je verschillende beelden van Boeddha in diverse houdingen.

De Isurumuniya tempel is op en rond een rots gebouwd in de 3de eeuw voor Christus. De architectuur in het Anuradhapura tijdperk waren bijna uitsluitend religieus van aard. De koningen van de stad waren het aan hun positie verplicht om als teken van hun verbondenheid met het geloof imposante religieuze monumenten op te laten trekken. Voor het bouwen van kloosters, stoepa’s en tempels werden dan ook gigantische bedragen uitgegeven. In de tempel is een klein museum met een verzameling van prachtig beeldhouwwerk ondergebracht. Via de granieten trappen kom je uit op een bordes waar je een gigantisch uitzicht hebt over de Tissa Wewa, een kunstmatig aangelegd meer. Maar voordat we het tempelcomplex betreden, moeten onze schoenen uit, mogen onze schouders niet bloot en dragen we kleding tot over onze knieën. Het steentjeszand doet pijn aan onze voeten, maar we trotseren de pijn en bewonderen de oudheid van de oude stad. Anthony is tevreden, we hebben de drie belangrijkste monumenten van de oude stad toch nog gezien. Als we naar de bus lopen, staat onze tuinman aan de poort. “Do you remember me?’, zegt de man vrolijk. Natuurlijk herkennen we hem nog, en het doet ons genoegen dat hij ons ook nog herkent. Na een rit van 1½ uur komen we aan bij ons hotel voor de komende drie nachten in Dambulla, een stoffige stad in het midden van de Culturele Driehoek.. De sleutels van de kamers worden verdeeld en de koffers worden al snel naar de kamers gebracht. Snel even opfrissen, het eten wordt geserveerd. Een lange dag, maar wel een mooie dag!

Rees en Ruud