Theeplantages

Dinsdag, 14 november 2017

Olympus Plaza Bandarawela

De dageraad breekt langzaam aan, de overgang van nacht naar dag zal niet zo lang meer duren. Langzaam wordt het dagelijkse leven opgestart. De zon staat hoog aan de hemel, de vochtige bladeren van de bomen verdampen zienderogen. De wekker loopt af om zes uur, tijd om ons klaar te maken voor de route naar Bandarewela, gelegen in het mistige heuvelland. Het heuvelland verschilt sterk van de rest van Sri Lanka. Het klimaat in deze streek is het hele jaar fris en op grote plaatsen zelfs koud te noemen. Waar je ook kijkt overal rijzen welig begroeide bergen op. De lagere hellingen zijn bedekt met theeplantages. Pas met de komst van de Engelsen in de 19de eeuw werden de bijzondere commerciële mogelijkheden van het heuvelland voor het eerst uitgebuit. De Nederlanders hadden er koffieplantages aangelegd, maar de Engelsen hadden daar geen interesse in en begonnen met het verbouwen van thee. Het vochtige en frisse klimaat in combinatie met de zon bleek perfect te zijn voor het telen van thee. Nog steeds is de beroemde Ceylon thee overal ter wereld bekend. We rijden door kleine bergdorpjes, die bewoond worden door de Tamils die werkzaam zijn op de theevelden. Kost en inwoning is voor rekening van de theefabriek. In Pusselawa bezoeken we de theefabriek Glenloch. De jongedame geeft ons een beknopte uitleg over de fabricage van de verschillende soorten thee. Zwart, groen en wit, van goedkoop naar kostbaar, van sterk tot mild, van klein tot grote blaadjes, na de uitleg is het ons allemaal duidelijk. Vanaf een uitkijkpunt kijken we uit over het prachtige groene landschap. Metershoge watervallen voeren hun water naar het Victoria reservoir, vernoemd naar koningin Victoria. In 1984 werd het stuwmeer gedoopt door koningin Elizabeth. De bouw van de dam werd bekostigd door de Britten. Het stuwmeer met zijn gigantische dam levert een groot deel van de elektriciteit van het eiland. We stoppen bij een spectaculaire waterval voor een fotostop, en daar wordt onze chauffeur geïnformeerd dat er verderop een ongeluk is gebeurd en de route geblokkeerd is. Dat betekent dat de chauffeur een andere route moet kiezen en daardoor de geplande treinreis van drie uur niet halen. Dat wordt dus een latere trein en daardoor komen we straks later aan bij ons hotel. Onderweg krijgen we veel informatie van Anthony. Hij kent de geschiedenis van zijn land op zijn duimpje. Het Singalese alfabet bestaat uit 59 letters. Archeologen hebben ontdekt dat het één van de oudste talen ter wereld is. Negentig procent van de bevolking is de schrijftaal eigen. Vanaf de leeftijd van drie tot 16 jaar zijn de kinderen leerplichtig. Allereerst leren de kinderen het Engelse alfabet, omdat het Singalese alfabet te moeilijk is. De kinderen dragen schooluniformen die, net zoals het schoolgeld, betaald worden door de overheid. De drie voertalen zijn het Singalees, Tamil en Engels.

De prachtige route door het heuvelachtige landschap voert ons langs mooie taferelen. De theevelden liggen als groene dekens gespreidt over het landschap. Het is een hele klim naar boven voor de bus. Daarbij komt hij heel wat tegenliggers tegen, die de breedte van de weg voor zichzelf opeisen. Voorzichtig gaat hij aan de kant daarmee risico’s vermijdend. We naderen de koloniale stad Nuwara Eliya waar we de koele lucht het eerst ervaren.  Bij het zien van het fraaie landschap wordt het duidelijk waarom de Engelse kolonisten dit gebied zo aantrekkelijk vonden. Vele rijke Britse kolonisten lieten in deze omgeving een buitenhuis bouwen. Nuwara Eliya, ook wel "Klein Engeland” genoemd, was hun favoriete verblijfplaats. Een Engelse ontdekkingsreiziger Samuel Baker begon in het midden van de 19de eeuw gewassen te telen die hij had meegenomen uit zijn vaderland. Toen, en nu meer dan 150 jaar later gedijen de gewassen er uitstekend. De boeddhistische tempel in Nuwara Eliya is de enige tempel in het land waar geen heilige boom staat. Door het klimaat kan de boom hier niet groeien. Een lange oprijlaan leidt naar de ambtswoning van de president. Als we een stukje verder rijden ligt in een prachtig aangelegde tuin de woning van de premier. Beide huizen zijn staatseigendom. De weg langs de ambtswoning leidt naar het mooie victoriaanse Grand Hotel, waar we onze lunch nuttigen. Het hotel is in oude stijl ingericht en doet de victoriaanse tijd herleven. Een beetje decadent is het wel lunchen in het stijlvolle hotel, maar het smaakt daarom ook verrukkelijk. Na de lunch is het een klein stukje rijden naar het station in Nanu Oya, waar we op de trein naar Haputale stappen.

De spoorlijn loopt dwars door plantages, het oerwoud en via tunnels dwars door de bergen heen. Van de theevelden gaan we de heuvels omhoog en komen we langs de op 1500 meter gelegen groenteplantages. Keurig liggen de akkers gerangschikt tegen de hellingen op. Enkele dorpen liggen op prachtige plekken langs de rand van het heuvelland. Sommige lijken op de rand van de hellingen te balanceren en bieden een adembenemend uitzicht op de vlaktes in de diepte. De boeren schoffelen met hun broek opgerold blootsvoets de aarde los. De zon schittert in het snelvallende water van de watervallen. Het hoogst gelegen station ligt op 1600 meter in de plaats Pattipola. De trein dieselt verder van station naar station en bij het station in Haputale stappen we uit. Het is een typisch authentiek Tamil dorp met een vriendelijke uitstraling. Slechts 17% van de bevolking van Sri Lanka is Tamil. Na de onafhankelijkheid werden de Tamils gediscrimineerd, en werd hun harde werken op de plantages slecht beloond. Het is mede daardoor dat de burgeroorlog uitbrak. Je herkent Tamilvrouwen aan een stip op hun voorhoofd, het derde oog voor waakzaamheid. Voordat we naar ons hotel verder rijden met de bus lopen we nog even door de straatjes van het dorp. Het is nog tien minuutjes rijden naar ons hotel waar we om half zeven aankomen. De koffers worden naar de kamers gebracht en nadat we ons opgefrist hebben begeven we ons naar de eetzaal en genieten van het heerlijke buffet. In de bar staat een grote biljart waar de mannen elkaar uitdagen om een balletje te stoten. Na een aantal partijtjes eindigt de uitslag in gelijk spel. W kunnen met een gerust hart naar bed.

Rees en Ruud