Op naar het oosten!

18 november 2016 - Andasibe, Madagaskar

Vrijdag, 18 november 2016

Andasibe, Grace Lodge B&B

Het oosten van het land

Op naar het oosten!

Heerlijk geslapen vannacht. Het heeft niet lang geduurd of ik was in dromenland. Zalig, een zacht matras en een heerlijk dekbed. Dat heb je ook wel nodig, in de nacht kan het hier best afkoelen. Het kussen kneed ik zodat ik mijn hoofd in een comfortabele slaappositie kan leggen. Het doet goed om na drie, bijna slapeloze nachten, uitgerust opgestaan. De nevel hangt over het gras en geeft een sprookjesachtig beeld van de omgeving. Fris en monter beginnen we aan de volgende etappe; op naar het oosten, op naar de Indri indri!. We leggen vandaag een lang parcours af, ongeveer 320 km, voordat we bij onze eindbestemming Andasibe aankomen. Andasibe, het rijk van de Bezanozano; een bevolkingsgroep, oorspronkelijk afkomstig uit Indonesië. Deze groepering is het resultaat van hergroeperingen van inlandse clans die zich later in het oosten gevestigd hebben. Het oosten kent twee seizoen, het regenseizoen, en het seizoen waarin het regent. De meeste kans op droog weer is in deze periode.Straks zullen we de hooglanden verlaten en het oosten binnenrijden. Het is druk in de industriële stad, de taxi-be’s, de mini-busjes die zorgen voor het openbaar vervoer, zijn afgeladen vol. De kleur van de busjes geeft aan naar welke reis de route gaat. Keurig liggen de groenten en fruit uitgestald in de stalletjes langs de weg. De pousse-pousse en de riksja’s rijden af en aan met employees van de drukke industriële stad. De drukke stad maakt plaats voor de groene rijstvelden en fruitige fruitbomen. Op de akkers vol met groente staan de rieten manden, die gevuld gaan worden met de verse groenten. De fruitbomen hangen vol met fruit en vragen om geplukt te worden. De naaldbomen geuren naar zuivere natuur. De rivier meandert door de rijstvelden en akkers. De pluizige maïsplanten staan vol met rijpe maïs, en de aardappels vragen om gerooid te worden. Er wordt hard gewerkt op de akkers en rijstvelden, de natuur is er klaar voor. We worden staande gehouden door de politie die vragen naar onze paspoorten. Het is heir gebruikelijk, dat je de paspoorten bij je moet dragen, die kunnen regelmatig gecontroleerd worden. Nadat onze paspoorten gecontroleerd zijn, rijden we rustig verder. Verderop stoppen we bij een stalletje waar houten en blikken autootjes worden verkocht. Kleine renaultjes en deux cheveauxtjes worden minuskuur nagemaakt, en we kunnen ze niet laten staan. Voor de zeboe’s in de laadruimte van de vrachtauto ziet het er niet zo best uit; ze maken hun laatste reis naar het abattoir. We rijden een stoet feestelijk geklede mensen tegemoet, die vrolijk zingen. Het is een bruiloft, ze komen net terug van het stadhuis. Morgen zal de kerkelijke inzegening plaatsvinden en gaan de festiviteiten verder. Kerkelijke huwelijken worden in deze streek alleen op zaterdag gehouden. Tussen de rijstvelden door zien we de tabaksplanten. Dit is de streek waar veel tabak verbouwd wordt. De hars van de dennenbomen wordt opgevangen in plastic bakjes. De chinezen maken er nagellak van. Ambotalampy is de stad waar de aluminium  en potten en pannen worden gemaakt. Bij een van de vele kraampjes stoppen we en kopen een kleinigheidje. Leon heeft hele goede ogen. Dat blijkt als hij plotsklaps op de rem trapt en naar een boompje wijst. Hij heeft een kameleon gezien. Maar voordat wij hem zien, is het beestje verdwenen. Leon weet hem nog te vangen en maken we een mooie foto.  In het restaurant waar we de lunch nuttigen zijn we de enige gasten. De muziek staat hard, en de serveersters hebben ons nog niet gezien. Keihard zingen ze mee op de muziek van de karaoke band.  Ze schrikken zich een hoedje en snel zetten ze de muziek ietsje zachter. Dit is de streek waar veel eend wordt gegeten, en uiteraard proeven we een van de gerechten. Na de lunch rijden we door de 12 heilige heuvels van Antananarivo en ontwijken de grote stad. De plateaus van rijstvelden, groente en fruit en planten laten we achter ons. In de verte zien we het paleis van de koningin op de hoogste top van de heuvel. De mensen zijn druk met de was in de stromende beekjes en drogen hun was op de rotsblokken en struiken. Ondanks het drukke verkeer grazen de zeboes rustig verder in de bermen langs de weg. Afgebrande heuvels geven de omgeving een triest aanzicht. Ontbossing van het land zal voorlopig niet stoppen. In de dalen kleurt de omgeving op door de groene rijstvelden. Langzaam naderen we het oosten. De droge, korte planten maken plaats voor de weelderige begroeiing. In de plaats Moramanga kopen we water voor de komende dagen.  Deze stad staat in de geschiedenisboeken beschreven als een van de zwaarst getroffen steden tijdens de opstand op 29 maart 1947. Vooral de boeren keren zich tegen het regime die tegen de onafhankelijkheid zijn. Een bloedbad blijft niet uit en er worden meer dan 80.000 mensen vermoord.Na heel wat uurtjes gereden te hebben komen we aan bij onze lodge in Antsirabe. De huisjes liggen midden in het bos en we zijn zoals de laatste dagen, de enige gasten. In de verte horen we de roep van de Indri Indri, die wel tot 3 km. ver te horen is. Vanavond maken we een wandeling in het Mantadia National Park, en gaan we op zoek naar de muismaki’s, kameleons en kikkers. Goed ingesmeerd tegen de insecten en goed geschoeid gaan we op pad met onze gids Herman. Een zaklamp ontbreekt ook niet, want het is al aardig donker. Al snel vindt Herman twee kameleons, en het duurt niet lang of de kleine kikker laat zich zien op een dorre tak. In het schijnsel van het licht zien we de rode oogjes van de kleine maki’s. De muismaki, de kleinste van het stel, kijkt met zijn pientere oogjes recht in de camera. De katmaki heeft zijn buik rond gegeten, en begint spoedig aan zijn winterslaap. De vorkstreepmaki maakt zich gauw uit de voeten als hij de voetstappen van de mensen hoort. Magda struikelt bijna over een tak die een slang blijkt te zijn. Hij staat klaar voor de aanval en richt zijn kopje op. De kleine gifkikker maakt een hels kabaal en houdt daarmee het bos wakker. We lopen terug naar onze jeep en zijn enthousiast over de wandeling. Morgenvroeg gaan we op zoek naar de Indri Indri. Ons avondeten ruiken we als we naar de eetzaal lopen. JM voelt zich niet lekker en gaat vroeg naar bed. Hopelijk is hij morgen weer beter. Na nog een THB-tje wordt het langzaam tijd. Het is 10 uur, bedtijd……

Rees en Ruud

Foto’s

3 Reacties

  1. Wilma:
    21 november 2016
    Weer een mooi verslag. Geniet en veel plezier met z'n 4en. Knoevel
  2. Annet:
    24 november 2016
    Wat maak je er toch een werk van om ons op de hoogte te houden. Super xxxxjes
  3. Wilma:
    26 november 2016
    Mooie foto's en verhalen. Jammer dat jullie reis er weer bijna op zit,
    geniet tot de laatste minuut.