De juiste temperatuur……

Woensdag, 15 november 2017

Elephant Reach  Yala National Park.

Half zes wijst het horloge aan, eigenlijk nog geen tijd om op te staan maar ik ben de wake-up call een half uurtje voor. Ik kijk door een kier van de gordijnen en zie de ochtendkleuren van het prachtige landschap. Het belooft een mooie dag te worden. De ochtendnevel hangt boven de groene toppen die zich langzaam laat verdrijven door de oranjegloed van de zon. De koffers worden gepakt en buiten de kamer gezet. Als we na het ontbijt onze rugzakken van de kamer halen zijn de koffers al verstoken in de kofferruimte van de bus. De wierookstokjes branden weer aan de gril van de bus, en onze zitplaatsen zijn weer voorzien van een verse bloem. Een veilige reis is afgedwongen en vertrekken we naar Tissamaharama, in het zuiden nabij de verschillende wildparken. Tissamaharama is een van de oudste plaatsen van het zuiden. In de Anuradhapura periode was de stad de officiële hoofdstad van het zuiden van Sri Lanka. Het is een rit van ongeveer tweeënhalf uur, maar onderweg staan er nog een aantal activiteiten op het programma. Van het prachtige heuvelland rijden we naar het platteland waar onze eindbestemming van vandaag ligt. Na een half uurtje gereden te hebben komen we aan in Ella, een idyllisch dorpje met een gemoedelijke sfeer. Van daaruit maken we een wandeling naar Little Adam’s Peak met een hoogte van 2200 meter. De top van Little Adam’s Peak steekt af tegen de top van de Pidurutalagala, met 2500 meter de hoogste berg van Sri Lanka. Voor de wandeling naar de pas van Little Adam’s Peak trekt Anthony twee uurtjes uit. Voorzien van water, zonnebril en goede wandelschoenen beginnen we aan de wandeling. We hebben er het tempo goed in en laten ons niet afschrikken door de vele trappen omhoog naar de pas. Ieder beklimt de pas op eigen tempo, maar Anthony vindt dat we erg snel zijn.  “Jullie lijken wel Speedy Conzales”, oppert hij en komt even op adem. We zijn al snel boven op de pas waar we een schitterend panoramisch uitzicht hebben over het heuvelland. De theeplantages worden door de hoge bomen beschermd door de zon, en het water van de watervallen zorgt dat de plantjes voldoende vocht krijgen. Binnen anderhalf uur is iedereen weer bij het beginpunt en hebben we tijd om een van een vers geperst vruchtensap te genieten. We rijden verder naar de Rawana Ella Falls, waar een kolkende watermassa vlak naast de weg bijna 100 meter over een steile rots omlaag stort. Het is een spectaculair gezicht, waar zich veel toeristen verzamelen om mooie foto’s te maken van het spektakel. Naast de bus zit een slangenbezweerder die zijn ratelslangen op de tonen van zijn fluit laat dansen. Hij heeft een aapje bij zich die een fel rood broekje aanheeft. Het arme beestje zit vast aan een touw. Ik stap maar gauw de bus in voordat ik de neiging krijg om het beestje te bevrijden. In de bus overhandigt Anthony ons een armbandje met de kleuren van de boeddhistische vlag. Iedere kleur heeft een betekenis, oranje is in ieder geval de kleur van tevredenheid. In de stad stoppen we bij een leuk restaurantje waar we de lunch nuttigen. Volgens Anthony liggen we op schema en hebben we nog een half uurtje vrije tijd als we bij ons hotel aankomen voordat we op safari gaan in het Yala National Park. Een groot deel is voor bezoekers gesloten, maar in het gebied dat wel toegankelijk is leven maar liefst 130 verschillende diersoorten, waaronder luipaarden, krokodillen, beren, apen, wilde zwijnen, olifanten, buffels, herten en diverse vogelsoorten. In het zuiden is de droge periode aangebroken. Ondanks de droogte wordt er hard gewerkt op de rijstvelden. In deze streek wordt de rijst twee keer per jaar geoogst. In de droge periode worden de rijstvelden geïrrigeerd door het water uit de kunstmatig aangelegde meren.

We rijden langs het kunstmatig aangelegde meer, waar de buffels in het koele water liggen te badderen. De buffels zijn niet geschikt voor consumptie omdat ze verschillende parasieten met zich meedragen die ziektes veroorzaken. De buffels worden wel gemolken waarna de melk wordt gepasteuriseerd en daarna in aardewerken potten in de zon gehangen om te rijpen tot een smakelijke kwark. We hebben de kwark al vaker bij het ontbijt gegeten, en ik moet zeggen, de smaak is voortreffelijk!  Bij het hotel aangekomen checken we snel in, want de jeeps voor de safari staan al klaar. Op het eerste gezicht lijkt het een mooie kamer, het doet me een beetje denken aan de lodges in Afrika. Maar de gebreken komen al snel aan het licht, zoals het toilet die niet doorspoelt, het licht dat wel aangaat maar niet uitgaat en de kamers zijn nauwelijks gepoetst. Maar ach, het is maar voor een nachtje, laten we ons er maar bij neerleggen. Onderweg naar het park staan billboards met foto’s van de dieren die in het park voorkomen, met als tekst dat het bos van de dieren is. De herten schrikken niet van de jeeps en grazen rustig verder. De buffel loopt stoïcijns langs de krokodil en neemt een plons in het meertje waar de maraboe het eten uit het water vist. De aapjes kijken naar de aapjes in de jeep, en de prachtig gekleurde ijsvogeltjes gaan er parmantig bijzitten voor de foto. De wilde zwijnen rollen lekker door de modder, een perfecte manier om af te koelen. De buffels kijken met een waakzame blik naar al die camera’s die flitsen. Niet te dichtbij, want dit is hun domein. Oh ohh……we staan op het pad van de olifanten, aan de kant, aan de kant, want de clan wilt langs! We gehoorzamen het getrompetter van moeder overste en gaan gauw aan de kant. De pelikaan, lepelaar en maraboe hebben een onderonsje, dat maakt de koereiger nieuwsgierig en voorzichtig voegt hij zich bij het gezelschap. Het mooie van Yale is dat je op één plek verschillende dieren kunt zien. Krokodillen, buffels, en vogels drinken en badderen gebroederlijk samen in het koele water van een meertje. De zon gaat langzaam onder, tijd dat we het park verlaten en richting het hotel rijden. Maar wat een domper als we bij de bar een pilsje willen drinken. De koelkast is leeg, zelfs geen gekoelde frisdrank te krijgen. Misschien een ijsklontje, zou dat een oplossing kunnen zijn? Vergeet het maar, het management is waarschijnlijk niet voorbereidt genoeg geweest op het aantal mensen die vanavond aanwezig zijn. Anderhalf uur later bij het diner is het drinken warmer dan het eten, en het afrekenen is al helemaal een fiasco. De kleur oranje laat vandaag te wensen over....Laten we maar gaan slapen, morgen erg vroeg op. Of er dan ontbijt is…..

Rees en Ruud